Het hypermobiliteitssyndroom houdt meer in dan alleen maar lenig of hypermobiel zijn. HMS is een erfelijke afwijking van het bindweefsel van de gewrichtsbanden en pezen. Door deze afwijking kunnen de banden en pezen hun steunende functie niet goed vervullen en dit maakt de gewrichten overbeweeglijk (hypermobiel) en instabiel. Hierdoor kunnen er vrij gemakkelijk (sub)luxaties (geheel of gedeeltelijke ontwrichting) optreden. Om het gebrek aan stabiliteit te compenseren nemen de spieren een gedeelte van de functie van de banden en pezen over. Daardoor moeten de spieren harder werken dan bij een persoon zonder HMS en zullen de spieren dus snel overbelast zijn. Ook is de propriocepsis verminderd waardoor er een verhoogd risico is op blessures.

De meest voorkomende symptomen bij HMS zijn:
- Pijn
- Vermoeidheid
- (Sub) luxaties

Vanuit deze symptomen kunnen weer allerlei andere complicatyies ontstaan zoals ontstekingen, spier- en peesscheuringen, hernia's en een tal van andere blessures.

Er is nog veel onduidelijk over HMS. Zo is nog niet bekend welke type callogeen (een bestanddeel van bindweefsel) aangedaan is en wat nou precies de oorzaak is van deze ziekte. Ook is het niet duidelijk waarom de meeste hypermobiele mensen geen problemen ondervinden van hun hypermobiliteit terwijl mensen met HMS ernstig beperkt kunnen zijn. Verder is niet uitgesloten dat HMA eigenlijk een vorm is van een andere bindweefselaandoening, het syndroom van Ehlers-Danlos, is.